De nieuwe generatie Belgische jazzmusici vertoont in toenemende mate muzikaal grensoverschrijdend gedrag. En sdban Records blijkt een belangrijk podium voor deze jongens en meisjes die zich nergens toe wensen te beperken. Gitarist Bart Vervaeck en drummer Falk Schrauwen kwamen we al tegen bij Echoes of Zoo, maar laten ook van zich horen op ‘Buy the Dip’ van Compro Oro. Verder hier aandacht voor ‘MACADAM’ van Schroothoop en het gelijknamige debuut van Dishwasher_. Ook met de naamgevingen blijken ze al creatief.
Het is Wim T.J. Segers die begint op vibrafoon, maar al snel door Vervaeck, bassist Matthias Debusschere, drummer Frederik Van Den Berghe en Schrauwen, hier op percussie, wordt ingehaald. Een straf ritmisch patroon kenmerkt dit ‘Ben-Hur’ en voor ons geestesoog zien we de wagenrace. ‘The Lower 9th’ is een soort mix van minimalistische ritmes en de gitaarmuziek van The Shadows. Vervaeck speelt ook een hoofdrol op het swingend melodieuze ‘Bitcoins’, een nummer dat de progressieve rock van de jaren ’70 in herinnering roept. En prachtig dat gemoedelijke, ietwat slome ritme in ‘Lament’ en ‘Solstice’, beiden op opwindede wijze een mix van diverse culturen verklankend. In ‘Karsilama’ gooit het kwartet het weer over een geheel andere boeg, hier horen we experimentele elektronica en rock vermengd met Indiase ritmiek, gevolgd door ‘Dungeon’, waarin het ritme weer centraal staat, meeslepend en ruig tegelijk.
Schroothoop is een trio, bestaand uit Rik Staelens op “wind & string instruments”, bassist Timo Vantyghem, ook te horen op de duimpiano en percussioniste Margo Maex. En ook hier horen we direct in ‘Cheval Orange’ een bonte mengeling, waarin de Indiase muziek nog het meest opvalt. Eenzelfde sfeer zit in ‘Blikschade’ en het titelstuk ‘Macadam’, waarin vooral Staelens’ bijdrage op fluit opvalt. Bijzonder zijn ook ‘Perte Totale’ en ‘Onderhuids’, met name vanwege de spanning die hier wordt opgeroepen middels een bonte wereld van piep- en kraakgeluiden, wat dat betreft is vooral de titel van het tweede stuk uitstekend gekozen. De duimpiano speelt een grote rol in ‘Plastic Roses’, een stuk dat sterk doet denken aan de Zuid-Afrikaanse jazz. zoals we die bijvoorbeeld kennen van Abullah Ibrahim. Schroothoop komt uit Brussel en aan dit album hoor je mooi het multi-culturele karakter van deze stad terug, waarbij dit toch vooral een album is dat je bijblijft vanwege die verslavende ritmiek, bijvoorbeeld in het duidelijk door Arabische muziek beïnvloedde ‘Cascaraï’.
Dishwasher_ is eveneens een trio, bestaand uit tenorsaxofonist Werend Van Den Bosche, bassiste Louise Van Den Heuvel en drummer Arno Grootaers. En ook hun debuutalbum valt geenszins in een vakje onder te brengen. Reeds in ‘Bahái’ horen we zeker jazz, bijvoorbeeld in de bijdrage van Van Den Bosche, maar ook onvervalste rock, aan minimalisme verwante ritmes en boeiende elektronisch voortgebrachte klankwolken. Ook ‘Buraq’ bevat elementen van jazz, maar ook van ambient, lounge en dance. Nog meer dance in ‘Blue Bridge’, maar dan wel van het experimentele soort, vermengd met invloeden van ambient, funk en ja, ook jazz. En dan is het tijd voor rust, middels de langzaam voorbij vliedende klankwolken van ‘Marwan’, een wat mysterieuze sfeer verklankend. En verderop horen we Van Den Bosche in een mooi slepende solo, te midden van inspirerende klanknevels. De invloeden op dit album strekken zich ook uit tot die van de niet westerse muziek, zo horen we in ‘Kuhl’ duidelijk de invloeden van de Arabische muziek terug. Mooi is ook de spanning die het trio weet op te roepen in ‘Terra’, met name door het steeds verder aanzwellende ritme.
Alle drie de albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: