Oliver Leith viel mij een tijd terug op door het beluisteren van het album ‘Death and the Maiden’ van het Londense 12Ensemble. Eén van de stukken op dat album was het speciaal voor hen geschreven ‘Honey Siren’. En nu bieden Another Timbre en SN Variations de kans om de componist nog beter te leren kennen. Bij de eerste verscheen het lange ‘Good day good day bad day bad day’ dat tot stand kwam in nauwe samenwerking met percussionist George Barton en toetseniste Siwan Rhys, ofwel het GBSR duo, bij de tweede verschenen, onder de titel ‘Balloon/Slide’, twee stukken voor elektronica.
Uit een interview met Simon Reynell op de website van Another Timbre blijkt dat de meeste stukken van Leith op deze wijze tot stand komen en dat hij behoorlijk ver gaat in de mate van afstemming met de musici: “I’d seen Siwan and George do long performances of things like Feldman and, as we became better friends, something emerged – something very particular, sensitive and lovely about them as people and musicians – this idea about privateness, tenderness etc. seemed to already be their piece.” En eerder in het interview stelt hij dat hij bij het schrijven van een stuk eerder de uitvoerder in gedachten heeft dan het instrument. Dat zijn stukken dan ook behoorlijk van elkaar kunnen verschillen zal u niet verbazen.
En dan de titel, volgens Leith biedt hij hiermee “a tender look at the violent, loving, contradictory, stupid, repetitive, frightening, comforting thoughts that dictate a good day or a bad day.” Kortom, hij staat hier stil bij de strategieën die we als mens iedere dag weer hanteren om een beetje voldoening uit onze dag te halen, ondanks dat dat niet altijd meevalt.
Rhys begint op keyboard met een speels melodisch patroon, gaandeweg verschuivend van het hoge register naar bijna onhoorbaar laag, terwijl Barton een repetitief ritmisch patroon in het hoge register aanhoudt. Dan komt de piano erbij en de melancholie en ontspint zich een boeiende dialoog tussen de twee musici. Het gehele stuk bestaat daarbij uit steeds wisselende patronen, waarbij vaak de ene musicus de ritmische basis legt, terwijl de ander kiest voor zwevende, drone-achtige klanken. Leith’s muzikale taal is daarbij opvallend melodieus en ook dit stuk heeft vaak meer weg van de betere popmuziek dan van hedendaags gecomponeerde muziek.
Leith is ook actief in de elektronische muziek. Op de 10″ ‘Balloon/Slide’ verschenen onlangs twee stukken. ‘Balloon’ schreef Leith oorspronkelijk voor het London Sinfonietta en bewerkte hij zelf voor elektronica, terwijl het al wat oudere ‘Slide’ direct in deze vorm tot stand kwam. ‘Balloon’ sluit qua stijl helemaal aan bij wat we hierboven reeds zagen. Ook hier werkt Leith duidelijk met patronen en heeft zijn stijl vaak veel weg van experimentele popmuziek. Het ligt gemakkelijk in het gehoor, zonder daarbij aan complexiteit in te boeten. ‘Slide’ is experimenteler en mist de duidelijke melodische structuur die de twee andere stukken in deze bespreking kenmerken. Botsende klankwolken maken hier de dienst uit.
Beluister via Bandcamp twee delen van ‘Good day good day bad day bad day’. Het album is hier te koop of rechtstreeks via Another Timbre:
Beluister via Bandcamp ook ‘Balloon/Slide’. Het album is hier ook te koop: