De Amerikaanse componist Michael Winter begon zijn muzikale carrière als gitarist. Naar eigen zeggen was het podiumangst dat hem bracht tot componeren. Dat is al weer even geleden en inmiddels heeft hij een aardig oeuvre opgebouwd waarin wiskunde en de computer een bijzondere rol spelen. ‘Single Track’, dat het Mexicaanse Liminar opnam en dat werd uitgebracht door Another Timbre vormt daar een goed voorbeeld van.
De Amerikaanse componiste Catherine Lamb behoort zonder meer tot de meest productieve componisten van haar generatie. Vorig jaar besteedden we hier aandacht aan het ‘Viola Torros Project’ en ‘Point/Wave’ en nu liggen er al weer drie nieuwe uitgaves. altviolist Johnny Chang nam samen met Xavier Lopez op synthesizer ‘Prisma Interius VII’ op voor haar eigen Sacred Realism, terwijl het Harmonic Space Orchestra zich boog over ‘Prisma Interius VIII’; de fluitiste Rebecca Lane en bassist Jon Heilbron voerden ‘Muto Infinitas’ uit voor Another Timbre en bij All That Dust verscheen een download van ‘Wave/Forming (Astrum)’ door Bryan Eubanks en Xavier Lopez, beiden te horen op synthesizer.
De scheidslijn tussen gecomponeerd en geïmproviseerd is een wazige zoals u weet. Een kenmerk van veel hedendaags gecomponeerde muziek is immers dat de uitvoerders een zekere mate van vrijheid krijgen. Soms leidt dat er ook toe dat de rol van componist een andere invulling krijgt. Zo zijn in de drie stukken van het bij Another Timbre verschenen ‘Parallel Worlds’, het nieuwe album van het ensemble Eventless Plot, alle leden componist. Pure improvisatie brengt dit label niet zo vaak meer uit, maar ‘Iteration’ van bassist Werne Dafeldecker en rietblazer Lucio Capece valt daar wel degelijk onder.
In 2018 verscheen het debuutalbum van Mudita, ‘Sound of the Forest’. Het album kreeg prompt een Edison in de categorie Jazz Nationaal Vocaal voor de bijdrages van Sanne Rambags die samen met trompettist Koen Smits en pianist Sjoerd van Eijck dit trio vormt. Inmiddels ligt er het tweede album, uitgekomen bij ZenneZ Records, waarop het trio andermaal een ode brengt aan de natuur en nu specifieker de ‘Nature of the Netherlands’. Het maakt onderdeel uit van een project waar ook Staatsbosbeheer, het Nationale Parken Bureau en EMS FILMS aan mee doen. In eenentwintig korte stukken verklankt Mudita de eenentwintig Nationale Parken die Nederland rijk is.
Er zijn naar mijn weten niet zoveel jazzmusici die zowel actief zijn in de rol van pianist als in die van saxofonist, maar de op 30 april 1946 in Chicago geboren Joel Futterman behoort daar zeker bij. Hij is nog steeds actief en maakt ook nog steeds Cd’s, tegelijkertijd verschijnen er de laatste jaren ook albums met oudere opnames, zoals nu bij het Zweedse Silkheart, tegenwoordig deel van Rogue Art, dat ‘In-Between Position(s)’ van het Joël Futterman trio, met opnames uit 1982, opnieuw uitbracht en ‘Sprits’ van tenorsaxofonist Kidd Jordan, Futterman en drummer Alvin Fielder realiseerde met niet eerder uitgebrachte opnames uit 1997.
De Zwitser Urs Leimgruber geldt, met een carrière die inmiddels een halve eeuw omspant, nog altijd als één van de belangrijkste saxofonisten van dit moment. Daarom uitgebreid aandacht voor deze musicus met een voorkeur voor de sopraansax. We horen hem in duoverband met Jean Marc Foussat op het bij diens FOU Records verschenen ‘Face to Face’ en met twee kwartetten, OM en The Workers. Van de eerste groep verscheen ‘It’s About Time’ bij Intakt Records, van de tweede ‘Altbüron’ bij Wide Ear Records.
De Amerikaan Steve Swell behoort al enige decennia tot de belangrijkste trombonisten in de free jazz. Wie de lijst met musici bekijkt waar hij in de loop der tijd mee samenwerkte kan enig gevoel van ontzag niet onderdrukken. Ook voor twee recente albums, waarin Swell deel uitmaakt van een sextet onder zijn leiding is dat het geval. We hebben het over ‘The Center Will Hold’ dat verscheen bij NotTwo Records en ‘Astonishments’ dat uitkwam bij Rogue Art.
Vandaag aandacht voor de man achter het Italiaanse label Setola di Maiale: de drummer Stefano Giust. Van hem verschenen vorig jaar twee albums in trio verband. Van het Ombak Trio, dat hij vormt samen met saxofonist Cene Resnik en cellist Giovanni Maier verscheen ‘Through Eons to Now’ en van Jars, verder bestaande uit klarinettist en gitarist Henry Marić en bassist Boris Janje verscheen een titelloos album. Beiden bestaan, het kan eigenlijk niet anders op dit label, volledig uit geïmproviseerde stukken.
Pianist Marco Bussi en gitarist Pietro Frigato zijn voor mij geen bekende namen. De twee Italianen opereren in hun eigen land in de marge, laat staan dat ze bij ons zullen doordringen. Ze maken dan ook ‘moeilijke’ muziek, lees hardcore improvisatie. Onder andere met het Ensemble Collettivo Crisis, dat zowel bestaat als duo als in de vorm van een kwartet, in dat geval verder bestaand uit gitarist Pietro Frigato en percussionist Davide Rossato. Bij het eveneens Italiaanse Setola di Maiole verschenen live opnames van het kwartet, gemaakt tijdens het The Art Of Improvisation Festival in Hamburg, juni 2019. Een bijzonder album, uitgebracht door een al even bijzonder label.
Dat ‘The Cycle’, het laatste albums van het uit Cleveland stammende collectief Mourning [A] BLKstar, ‘The Cycle’ hoog zou eindigen in de prestigieuze jaarlijst van het Engelse The Wire verbaasde mij geenszins. Dat het album derde werd, was een niet minder dan terechte erkenning van wat gerust een meesterwerk genoemd mag worden. Rijkelijk laat, maar het valt dezer dagen niet altijd mee om pakketjes bezorgd te krijgen, daarom hier nu ook aandacht voor het bij Don Giovanni verschenen ‘The Cycle’.