Onder de titel ‘Zweigespräche’ bracht ECM Records onlangs in de New Series een prachtig album uit met miniaturen voor (alt)hobo en (contra)basklarinet van Heinz Holliger en Györgi Kurtág. Componisten die volgens de prachtige bijgeleverde boekjes meer met elkaar gemeen hebben dan wij wellicht denken. Het zijn in ieder geval beide meesters op de korte baan, de Cd telt maar liefst 37 nummers!
Vier hedendaagse componisten, Aspasia Nasopoulou, Söhren Sieg, Paul Leenhouts en Thanasis Deligiannis schreven een stuk, speciaal voor het blokfluitkwintet Seldom Sene. Vorig jaar bestond dit internationale gezelschap, waarvan de leden samen studeerden aan het Conservatorium van Amsterdam, 10 jaar. Ze hebben hun sporen inmiddels verdiend in de historische uitvoeringspraktijk, maar richten zich ook nadrukkelijk op hedendaags repertoire, waarvan dit, bij Brilliant Classics verschenen ‘Not A Single Road’ een prachtig bewijs vormt.
De Canadese componist James O’Callaghan was in 2016 één van de genomineerde componisten voor de Gaudeamus Muziekprijs. Gezien het verslag dat ik toen schreef, bleek ik niet bijster enthousiast over de man zijn werk. Dat werd beter toen ik later Métamorphoses 2018 besprak. Ik kom op O’Callaghan omdat bij Ravello Records onlangs, onder de titel ‘Alone & Unalone’ een Cd verscheen met zijn werk, waaronder ‘AMONG AM A’ dat ook klonk tijdens de Gaudeamus Muziekweek.
De Belgische componist Philippe Boesmans is in eerste instantie een componist van opera’s. Sinds 1983 schreef hij er zeven, allen in opdracht van De Munt in Brussel. De laatste, Pinocchio, kwam ook op deze blog uitgebreid aan bod. Tussendoor schrijft Boesmans zijn andere muziek, zoals de drie concerten die hij schreef voor het Orchestre Philharmonique Royal de Liège en die onlangs onder de titel ‘Fin de Nuit’ verschenen bij Cypres-Records.
De Amerikaanse componist Tom Johnson werd vorige maand tachtig jaar. Het was reden voor het Amsterdamse Orgelpark om zijn verjaardag te vieren, iets dat ze ook reeds bij zijn zeventigste en vijfenzeventigste verjaardag deden. Helaas kon ik er niet bij zijn en moet ik het doen met een recente Cd die verscheen bij Edition Wandelweiser Records met daarop het uit 1969 daterende ‘Spaces’ en het uit 1971 daterende ‘An Hour for Piano.
Van de uit New York afkomstige componist Michael Vincent Waller kwam hier vorig jaar ‘Trajectories’ aan bod, een album met werk voor piano en cello. Inmiddels ligt er een nieuwe Cd, ‘Moments’, verschenen bij Unseen Worlds, met hoofdzakelijk werk voor piano solo. Wederom uitgevoerd door R. Andrew Lee, een perfecte keuze voor deze muziek en een paar stukken voor vibrafoon solo, uitgevoerd door William Winant.
The Seattle Symphony bracht onlangs, onder leiding van chef dirigent Ludovic Morlot, een Cd uit met de muziek van de Franse componist Marc-André Dalbavie. Het bevat een ode aan Olivier Messiaen: ‘La Source d’un Regard’ en drie soloconcerten die Dalbavie tussen 2006 en 2013 componeerde. Dat voor fluit, hobo en cello.
D’Incise is geen onbekende op deze blog. Laurent Peter, zo heet deze Zwitser voor de burgerlijke stand, is samen met Cyril Bondi de baas van INSUB., een label voor muziek op de grens van hedendaags gecomponeerd en vrije improvisatie en is met Bondi tevens de oprichter van het Insub Meta Orchestra, waarvan we hier onlangs nog twee albums bespraken. Dit jaar bracht hij echter ook, als samenwerking tussen Insub en Moving Furniture Records, een solo album uit, ‘Assemblée, Relâche, Réjouissance, Parade’ geheten.
Door critici wordt de Franse componist Jean Barraqué begin jaren ’60 gezien als één van de meest veelbelovende componisten van de twintigste eeuw. Als hij in 1973 sterft, 45 jaar oud, is die belofte bij lange na niet ingelost. Nu, ruim een halve eeuw later is daar weinig in veranderd. Zijn bijzonder kleine oeuvre wordt sporadisch gespeeld en echt veel opnames zijn er niet voorhanden. De opnames die pianist Jean-Pierre Collot uitbracht op Winter & Winter zijn dan ook zeker welkom.
In het tweede deel van recensies gewijd aan het werk van de Amerikaanse componiste Catherine Lamb besteden we aandacht aan ‘Point/Wave’, dat net als het ‘Viola Torres Project’, verscheen bij Another Timbre en aan ‘Parallaxis Forms’ dat in opdracht werd geschreven voor het Noorse Ensemble neoN, dat het samen met het door de eveneens Amerikaanse componist Phill Niblock gemaakte ‘To Two Tea Roses’ uitbracht via Hubro Music.