De componist Maxim Shalygin worstelde naar eigen zeggen lang met de vorm van het voor celliste Maya Fridman geschreven ‘Canti d’inizio en fine’, dat onlangs op Cd werd uitgebracht door trptk. Uiteindelijk kwam hij na veel omzwervingen en via Paul Celan en Claude Lanzmann op de verschrikkingen van de Holocaust als thema. Voorwaar geen geringe opgave die je jezelf dan stelt.
Een echt groot oeuvre laat de Portugese componist Emmanuel Nunes, als hij in 2012, net 71 jaar oud, sterft niet na. Toch was de invloed van deze componist, die onder andere les had bij Karlheinz Stockhausen en het grootste deel van zijn leven in Parijs woonde, groot, al was het maar vanwege alle prestigieuze professoraten die hij tijdens zijn leven bekleedde. Maar ook in dat relatief kleine oeuvre betoonde hij zich een vernieuwer, iets dat weer eens duidelijk wordt door de twee stukken, ‘Minnesang’ en ‘Musivus’, die onlangs in nieuwe uitvoeringen door Wergo werden uitgebracht.
De Zweedse componist Rolf Martinsson, geboren in 1956, behoort tot de belangrijkste componisten in Scandinavië. Zijn lange lijst met composities, talloze uitvoeringen door werledvermaarde orkesten, maar ook zijn baan als professor compositie aan de Malmö Academy of Music getuigen daarvan. Een residentie bij het Nederlands Kamerorkest, onder leiding van artistiek leider Gordan Nikolić, leidde eerder dit jaar tot een album voor Challenge Classics, met daarop twee liederencycli , samen met de Zweedse sopraan Lisa Larsson en drie stukken voor alleen strijkorkest.
Op de drie stukken die samen het bij Another Timbre verschenen ‘Breaths’ vormen, creëert de Italiaanse componist Federico Pozer nadrukkelijk ruimte voor elementen buiten de partituur. In alle drie de stukken speelt de ademhaling van de musici een rol en in ‘Noises’ laat hij nadrukkelijk geluiden van buiten de zaal toe als onderdeel van zijn compositie. Het tekent de man die zowel door de vrije improvisatie als door John Cage is beïnvloed.
Iedere twee jaar organiseert het in Brussel gevestigde Musiques & Recherches het Concours Biennal de Composition Acousmatique, met deelname van zowel componisten als studenten. Tot nu toe volgt op dit concours ook altijd een Cd met daarop de composities. Eerder bespraken we hier het album met de stukken van het concours in 2016, nu besteden we aandacht aan die van 2018.
In de hedendaagse gecomponeerde muziek is de relatie tussen componist en uitvoerder een essentiële. Het mooiste is als er sprake is van een klik, beiden langere tijd met elkaar optrekken, ze elkaars taal leren verstaan. De componist weet wat de uitvoerder kan, wat hem of haar ligt. De uitvoerder kent de taal van de componist, houdt van diens werk. Een mooi voorbeeld van deze symbiose vormt de samenwerking tussen de Deense componist Christian Winther Christensen en het eveneens Deense SCENATET Ensemble. Sinds 2014 werken ze intensief samen en Christensen componeerde inmiddels twee stukken voor dit ensemble, waarvan ‘Chorale’ op ‘Almost in G’, hun gemeenschappelijke album voor Col Legno terecht kwam.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Eigenlijk heb ik niet veel met Nederlandstalige muziek. Toch komt er zo nu en dan een album op mijn pad waar ik een uitzondering voor maak. Dat heeft vaak veel te maken met de kwaliteit van de teksten. Als daar humor in zit, de toon licht absurdistisch en de vocalist(e) originele invalshoeken bedenkt, ben ik om. Vandaar dat ik hier aandacht besteed aan ‘Ongelofelijk fantastisch’ – alleen al die titel – van aanstormend talent Marieke van Ruitenbeek.
Na twee studio albums en het album ‘Live At The NCH’, dat ik ook op deze blog besprak, kwam het Iers-Amerikaanse The Gloaming onlangs met hun derde studio album voor RealWorld: “3”. Tien nieuwe stukken vinden we op dit album waarop het kwintet wederom put uit de rijke Ierse traditie, zowel qua teksten – die ontleend zijn aan traditionele liederen maar ook hedendaagse dichters – als qua muziek. Een band die bruggen slaat.