Apartment House, gisteren kwamen ze nog aan bod met drie composities van John Cage, kun je zo onderhand wel het huisensemble van het eveneens Engelse Another Timbre beschouwen. Zeven Cd’s brachten ze de afgelopen maanden in totaal uit, ieder gewijd aan één componist. In alfabetische volgorde komen ze aan bod. Vandaag dus met de muziek van Allison Cameron, ‘Somatic Refrain’ en Jürg Frey, ‘Borderland Melodies’. Morgen komen dan aansluitend Martin Iddon en John Lely aan bod en vrijdag Tim Parkinson en Kory Reeder.

We beginnen dus met de Canadese componiste Allison Cameron, tevens al zo’n twee decenia actief als uitvoerend en improviserend musicus, iets dat we terug horen in haar muziek. Haar album ‘Somatic Refrain’, genoemd naar het eerste stuk voor basklarinet, biedt met vier stukken, geschreven over een periode van zo’n vijfentwintig jaar, een mooie inkijk in haar oeuvre. ‘Somatic Refrain’ en ‘Retablo’ stammen uit eind jaren ’90, ‘Pliny’ is uit 2005 en ‘H’ uit 2008. Heather Roche speelt dat ‘Somatic Refrain’, een mooie klanksculptuur waarvoor Cameron onder andere inspiratie haalde uit het geluid van de ijskast bij Ronda Rindone thuis, voor wie ze het stuk oorspronkelijk schreef. ‘Retablo’ van twee jaar later, is opvallend melodieus. De inspiratie die Cameron haalde uit Renaissance dansen hoor je met name in het eerste deel goed terug, samen met de bijzonder originele wijze waarop ze dit in haar compositie heeft verwerkt.

Voor het al even melodieuze ‘Pliny’ haalde de componiste inspiratie uit Jorge Louis Borges’ ‘Funes, the memorious’. Opvallend is de vorm van het stuk: het bestaat uit een serie muzikale fragmenten, als hoofdstukken uit het boek, van elkaar gescheiden door stiltes. ‘H’ tot slot wordt gespeeld door The Allison Cameron Band, met Cameron zelf op banjo, basharmonica en speelgoed piano. De duidelijke invloed van folk, maakt het tot een geheel ander stuk dan de drie voorgaande en toont ons een geheel andere kant van deze boeiende componiste.

Het werk van Jürg Frey kwam hier onlangs nog uitgebreid aan bod. Reinier van Houdt speelde een driedubbel Cd vol onder de titel ‘Lieues d’ombres’ en November Music wijdde een complete dag aan zijn muziek. En nu is het dus Apartment House dat zich weer eens over zijn werk buigt. Drie recente stukken komen aan bod op dit album, ‘Borderland Melodies’ uit 2019, ‘L’Etat de simplicité’ uit 2021 en een herziene versie van het uit 2014 stammende ‘Movement, Ground, Fragility’. Zowel in het eerste als het derde stuk zit een verwijzing naar het begrip ‘Landschap’. En niet voor het eerst, iets waar ook Simon Reynell in het interview op wijst. Frey zegt daar zelf over: “I can relate many of these thoughts to my music. But you mustn’t think of it as a working principle. It is not the basis of my work. The basis is always in the musical thinking and the compositional craft. But occasionally the idea of a garden or landscape flashes up, and sometimes helps me to find a way out of a stuck corner in the compositional process”. Overigens is de titel ‘Borderland Melodies’ een wat misleidende, van een melodie is hier namelijk niet echt sprake, al zitten er soms bewegingen in de muziek die hier naar lijken te verwijzen. In het uit vier delen bestaande ‘L’Etat de simplicité’ treffen we in ieder deel een andere geluidswereld, met als gemeenschappelijk kenmerk de lange muzikale lijnen die Frey hier trekt, prachtig vormgegeven micro-tonale klankwolken. Nog subtieler klinkt het allemaal in ‘Movement, Ground, Fragility’. Met name dat licht schurende strijkerspatroon valt hier op, klinkend als de branding.

Van beide albums zijn fragmenten te beluisteren via Bandcamp. De albums zijn daar ook te koop: