Flat Earth Society – Live in De Singer / R.I.P. (Concert / Download Recensie)

De Singer, Rijkevorsel – 30 september 2023

Een groepsfoto uit 2020. Foto: Phile Deprez

Wie De Singer in Rijkevorsel kent, weet dat je daar niet zo maar een bigband van vijftien musici in kwijt kunt. Maar met wat kunst en vliegwerk slaagden de leden van de Flat Earth Society er gisterenavond toch in een plek te vinden. Negen musici op het podium en de vijf rietblazers en de gitarist naast elkaar voor het podium. Het gaat een beetje ten koste van de geluidskwaliteit, op zoveel geweld is deze zaal niet echt berekend, maar aan de andere kant: er zo dicht op zitten heeft ook wel weer zijn charme. En een optreden van de Flat Earth Society, we mogen het afkorten tot FES, is hoe dan ook altijd een feest, laat dat maar aan oprichter en bandleider Peter Vermeersch en zijn kompanen over. Muzikaal combineert hij sinds jaar en dag zo ongeveer alle stijlen denkbaar, van jazz tot rock, van swing tot soul en van volksmuziek tot klassiek, met elkaar verweven tot een stomend en nimmer verflauwend geheel. En een lol dat ze altijd met elkaar hebben, grappen, grollen en kleine plaagstootjes horen er standaard bij, een sfeer die zonder meer overslaat op het publiek. Alleen daarom al moet je dit orkest eigenlijk live horen en dus zien. Maar hier toch ook aandacht voor hun laatste opnames: het al enige tijd geleden bij Igloo Records, alleen als download verschenen R.I.P.

(meer…)

Lees verderFlat Earth Society – Live in De Singer / R.I.P. (Concert / Download Recensie)

Reinbert de Leeuw – Der nächtliche Wanderer / Abschied (CD Recensie)

Op 14 februari vorig jaar overleed Reinbert de Leeuw. Hij zal vooral herinnerd worden als één van de belangrijkste voorvechters van de hedendaagse gecomponeerde muziek. In een lange carrière als pianist en dirigent, in die laatste hoedanigheid vaak met Asko|Schönberg, bracht hij menige componist op de Nederlandse podia. De Leeuw was ook componist, maar vond dat zijn eigen werk niet in de schaduw kon staan van al die grote componisten waar hij zoveel affiniteit mee had, van de late Franz Liszt tot iemand als György Kurtág die hij tot aan zijn dood bleef spelen. Toch zijn ook zijn eigen composities de moeite waard en het is dan ook terecht dat Challenge Records opnames van ‘Der nächtliche Wanderer’ en ‘Abschied’, opgenomen tijdens het NTR ZaterdagMatinee, onlangs uitbracht.

(meer…)

Lees verderReinbert de Leeuw – Der nächtliche Wanderer / Abschied (CD Recensie)

Wilhelm Grosz – Achtung, Aufnahme!! (CD Recensie)

In juni van dit jaar overleed de hoboïst en dirigent Werner Herbers. Een musicus die vooral bekend is geworden met de projecten die hij deed met zijn Ebony Band, altijd op zoek naar vergeten werk van door de nazi’s vervolgde componisten. Een drang die wortelt in zijn eigen geschiedenis, zijn vader, weliswaar geen componist maar leraar, vluchtte in 1934 naar Nederland. Die zoektocht duurde tot aan zijn dood, net op tijd maakte hij nog het laatste album mee, met daarop de opera ‘Achtung, Aufnahme!!’ van Wilhelm Grosz, een potpourri met delen van ‘Komödien in Europa’ van Walter Goehr en een potpourri met muziek uit ‘Die vertauschten Manuskrypte’ van Mátyás Seiber. Componisten waar u wellicht nog nooit van hebt gehoord, laat staan dat u er werk van in de kast hebt staan. Alle drie deze stukken werden dan ook niet eerder uitgebracht.

(meer…)

Lees verderWilhelm Grosz – Achtung, Aufnahme!! (CD Recensie)

Marithé & Jonathan – An August Silence / Maija Anttila & Jonathan Nagel – Way over Time / Ash Zarah – Foreign Fire (CD / LP / Cassette Recensie)

Enige maanden geleden besteedde ik hier aandacht aan ‘Eventually’ van bassist Jonathan Nagel. Inmiddels is mijn kennis van deze bijzonder veelzijdige bassist aanzienlijk toegenomen, daar hij deel uitmaakt van Moving Strings dat drie concerten verzorgde tijdens het laatste Gaudeamus Festival, met als hoogtepunt de uitvoering van ‘Merge Corp.’ van Artun Çekem. Een,  zoals reeds eerder gesteld, bijzonder boeiend ensemble dat musiceren koppelt aan bewegingstheater. Nagel zoekt ook op andere vlakken de samenwerking op en timmert driftig aan de weg met zijn eigen label Xlent. In enkele maanden tijd verscheen ‘An August Silence’, dat hij maakte met vocaliste Marithé Van der Aa; ‘Way over Time’ met basklarinettiste Maija Anttila en ‘Foreign Fire’ waarop we Nagel horen als onderdeel van Ash Zarah, verder bestaand uit vocaliste Alba Boustanji, ook te horen met elektronica, gitarist Omer Sigler en drummer, percussionist Assi Weitz.

(meer…)

Lees verderMarithé & Jonathan – An August Silence / Maija Anttila & Jonathan Nagel – Way over Time / Ash Zarah – Foreign Fire (CD / LP / Cassette Recensie)

Victor Szabo – Turn On, Tune In, Drift Over (Boek Recensie)

Ambient als genre wordt vaak gezien als een uitvinding van Brian Eno, te beginnen met zijn uit 1975 daterende album ‘Discreet Music’ en meer bijzonder de vier albums in de ‘Ambient Series’ die verschenen tussen 1978 en 1982. Het is waar dat Eno als eerste die bewuste term gebruikte voor zijn muziek, maar Victor Szabo maakt in het bij Oxford University Press verschenen ‘Turn On, Tune In, Drift Over’ mooi duidelijk dat de wortels van deze muziek nog wel wat verder terug gaan. De ondertitel van het boek, ‘Ambient Music’s Psychedelic Past’ laat zien in welke richting we het moeten zoeken: de opkomst van de new age in de eind jaren ’60 en de musici die daardoor werden geïnspireerd. Eén en ander laat onverlet en Szabo heeft daar ook zeker oog voor, dat Eno een ongelofelijk belangrijke rol gespeeld heeft in dit genre, een invloed die nog tot op de dag van vandaag doorwerkt. Maar Szabo gaat verder en ziet ambient ook terug in de elektronische muziek die in de jaren ’90 zijn opwachting maakt, als alternatief voor de dance.

(meer…)

Lees verderVictor Szabo – Turn On, Tune In, Drift Over (Boek Recensie)

DEON – Soft Steel / Steven Kamperman – Maison Moderne (CD Recensie)

Jazz van eigen bodem vandaag, meer specifiek uit de richting van Utrecht, met als linking pin rietblazer Steven Kamperman. Want we horen hem zowel op ‘Soft Steel’ het debuutalbum van bassist Dion Nijland’s DEON, als op zijn eigen album ‘Maison Moderne’. Nijland vroeg verder trompettist Ruben Drenth, saxofonist Ad Colen en drummer en vibrafonist Mees Siderius. Kamperman op zijn beurt zocht versterking bij altviolist Oene van Geel, gitarist Paul Jarret en pianist Albert van Veenendaal. Beide albums verschenen bij TryTone.

(meer…)

Lees verderDEON – Soft Steel / Steven Kamperman – Maison Moderne (CD Recensie)

Mohamad Zatari Trio – Istehlal / Saouta – Ode to Travel (CD Recensie)

Ik continueer mijn belangstelling voor de oud met twee meer folk georienteerde Cd’s. De uit Syrië afkomstige Mohamad Zatari, bespeler van die oud, richtte een trio op met de Iraanse Sara Eslami, die we horen op de tar, een eveneens aan de luit verwant snaarinstrument en de uit India afkomstige Avadhut Kasinadhuni op de tablas. Het bij Zehra verschenen ‘Istehlal’ is hun debuut. Het tweede album dat hier aan bod komt is het bij Homerecords verschenen ‘Ode to Travel’ van Saouta, een uit Gent afkomstig kwartet bestaand uit saxofonist Damien Brassart, Akram Ben Romdhane op oud, bassist Jim Monneau en tot slot Bernard Flament op de tablas.

(meer…)

Lees verderMohamad Zatari Trio – Istehlal / Saouta – Ode to Travel (CD Recensie)

Mehmet Polat Quartet – Embodied Poetry / Jussi Reijonen – Three Seconds | Kolme Toista (CD Recensie)

De luit was in onze contreien ooit een geliefd instrument. In de late middeleeuwen en de Renaissance was hij in trek bij de troubadours, de voorgangers van de singer / songwriters. Maar al in de Barok raakte hij langzaam uit de gratie. Hoe anders is dat bij de oud of ud gegaan, dit aan de luit verwante instrument is in het Midden Oosten nog altijd zeer populair. Maar niet alleen daar, sinds enkele decennia dringt hij ook in de jazz en aanverwante stijlen steeds vaker op. Dat waren zo wat gedachten toen ik vorige week aandacht besteedde aan Gordon Grdina. Meer van dit instrument vandaag en morgen. Te beginnen met Mehmet Polat en zijn in eigen beheer uitgegeven ‘Embodied Poetry’ waarop we dit boeiende instrument beduidend vaker horen dan bij Grdina en verder aandacht voor het alom bejubelde ‘Three Seconds | Kolme Toista’ van Jussi Reijonen dat verscheen bij Challenge Records.

(meer…)

Lees verderMehmet Polat Quartet – Embodied Poetry / Jussi Reijonen – Three Seconds | Kolme Toista (CD Recensie)

Gordon Grdina’s Nomad Trio – Boiling Point / Gordon Gdrina, Mark Helias & Matthew Shipp – Pathways / Gordon Grdina, Mat Maneri & Christian Lillinger – Live at the Armoury (CD Recensie)

Gordon Grdina, gitarist en bespeler van de oud, kwam hier al de nodige keren voorbij, hij is dan ook behoorlijk actief. Vandaag drie recente albums, alle drie opgenomen in trio vorm Met pianist Matt Mitchell en drummer Jim Black vormt hij zijn Nomad’s Trio, waarvan ‘Boiling Point’ verscheen bij Astral Spirits; met bassist Mark Helias en pianist Matthew Shipp maakte hij ‘Pathways’ voor zijn eigen Attaboygirl Records en bij Clean Feed verscheen ‘Live at the Armoury’, waarop we hem horen met altviolist Mat Maneri en drummer Christian Lillinger. Wat opvalt op deze albums is dat Grdina de oud veel vaker aan de kant laat staan en zich steeds meer richt op de gitaar.

(meer…)

Lees verderGordon Grdina’s Nomad Trio – Boiling Point / Gordon Gdrina, Mark Helias & Matthew Shipp – Pathways / Gordon Grdina, Mat Maneri & Christian Lillinger – Live at the Armoury (CD Recensie)

The New York Second – Music at Night (and Other Stories) / After the Hours, the Minutes (CD Recensie)

Als eind jaren ’40 van de vorige eeuw de eerste jazzmusici gaan experimenteren met wat later bebop gaat heten, staat niet iedere liefhebber van de jazz te juichen. En als zo’n twee decennia later dit proces zich herhaalt in wat de free-jazz zal worden, is dit nog sterker het geval. Sindsdien hebben we dan ook twee soorten jazzliefhebbers: zij voor wie de melodie een rol moet spelen en zij voor wie dat eerder in de weg zit. En ja,  een klein groepje, waaronder ik mezelf reken, houdt van allebei. Mijn voorkeur ligt weliswaar bij de experimentele jazz, maar de meer melodieuze jazz kan, mits het goed gebeurt, mij nog altijd bekoren. En dus hebben Harald Walkate en zijn The New York Second in alle opzichten mijn steun. Deze pianist is namelijk een meer dan uitstekend componist – alle stukken op de albums zijn van zijn hand – die aan een genre waar al heel veel in gebeurd is nog echt wat weet toe te voegen. Vier albums realiseerde hij tot nu toe met dit construct, waarvan ik de twee laatste graag aan u voorstel. ‘Music at Night (and Other Stories)’ realiseerde hij met een sextet, ‘After the Hours, the Minutes’ met een trio. Beiden verschenen in eigen beheer.

(meer…)

Lees verderThe New York Second – Music at Night (and Other Stories) / After the Hours, the Minutes (CD Recensie)