Via Aruán Ortiz kwam ik dinsdag op James Brandon Lewis en zijn kwartet album ‘Molecular Systematic Music Live’. Er ligt echter meer van Lewis. Hij heeft ook nog een trio met cellist Chris Hoffman en drummer Max Jaffe waarvan bij ANTI ‘Eye of I’ uitkwam en hij is te horen als onderdeel van Heroes Are Gang Leaders in het bij 577 Records verschenen ‘LeAutoRoiOgraphy’. Die laatste is een heuse superband onder leiding van de dichter Thomas Sayers Ellis, met verder vocalen van de dichters Bonita Lee Penn, Randall Horton en actrice Nettie Chickering en aangevuld met bassist Luke Stewart, altvioliste Melanie Dyer, pianiste Jenna Camille – die we overigens beiden ook horen met vocalen – saxofonist Devin Brahja Waldman, trompettist Heru Shabaka-ra, gitarist Brandon Moses en drummer Warren “Trae” Crudup, III.
Ook vandaag grijp ik terug op het concert van het Hank Roberts Trio afgelopen zaterdag in De Singer. Was dat gisteren de aanleiding om Matt Wilson in de schijnwerpers te zetten, vandaag besteed ik aandacht aan de pianist Aruán Ortiz. Van zijn trio, met bassist Brad Jones en drummer John Betsch, verscheen bij Intakt Records ‘Serranías, Sketchbook for Piano Trio’, tevens is hij te horen, samen met Jones, op het bij hetzelfde label verschenen ‘Molecular Systematic Music Live’ van saxofonist James Brandon Lewis, verder bestaand uit drummer Chad Taylor.
Afgelopen zaterdag mocht ik in De Singer het concert van Hank Roberts, Aruán Ortiz en Matt Wilson bijwonen. Van die laatste twee liggen hier ook nog wat Cd’s, een goede gelegenheid om die dan ook maar gelijk aan u voor te stellen, te beginnen met Wilson. Eind vorig jaar verscheen bij Palmetto Records ‘2003 – 2006’ als LP, met daarop twee oudere albums van de in december 2020 overleden pianist Frank Kimbrough. Op zijn uit 2003 stammende ‘Lullabluebye’ horen we Wilson naast bassist Ben Allison, op het uit 2006 verschenen ‘Play’ deelt hij het podium met Masa Kamaguchi en Paul Motian. Verder maakt Wilson deel uit van het Leap Day Trio, verder bestaand uit saxofonist Jeff Lederer en bassiste Mimi Jones, van wie vorige maand het overtuigende ‘Live at The Cafe Bohemia’ verscheen bij Giant Steps Arts.
De Singer, Rijkevorsel – 25 maart 2023
Aruán Ortiz, Hank Roberts en Matt Wilson. Foto’s: onbekend.
De cello is in de jazz nog altijd een uitzondering, alleen al een reden om dit concert van het trio van Hank Roberts, dat hij vormt met pianist Aruán Ortiz en drummer Matt Wilson, bij te wonen. En zou normaal gesproken Ortiz de leiding nemen van dit alternatieve pianotrio, nu is het Roberts die de melodieën speelt, terwijl we Ortiz en Wilson horen begeleiden in een meer dan bijzonder concert hier in de De Singer.
Plus-Etage, Baarle Nassau – 24 maart 2023
Martina Verhoeven, Patrick De Groote en Dirk Serries. Eerder bij De Kaap in Oostende. Foto: Linde Van Syngel
Mei vorig jaar hoopte ik trompettist Patrick De Groote weer eens te horen, tijdens het concert dat Dirk Serries organiseerde in Oud Klooster, Brecht, een concert dat inmiddels ook op Cd is uitgebracht door Raw Tonk. De Groote was echter ziek. Gelukkig bleek dat gisteren in de PlusEtage niet het geval. Samen met Serries, Martina Verhoeven, in de eerste set op contrabas en in de tweede op piano en Onno Govaert op drums liet hij horen nog steeds mee te tellen. Verder hier aandacht voor het bij Serries’ A New Wave of Jazz verschenen ‘Disengage’, het meest recente album van een uitgebreid Kodian Trio, met naast de vaste leden Colin Webster en Andrew Lisle, Charlotte Keeffe en Verhoeven.
Deel drie van de serie piano solo, na albums van Katherina Weber en Marie Krüttli eergisteren en Markus Burger en Esbjörn Svensson gisteren, vandaag allereerst aandacht voor het bij Unseen Records verschenen ‘1980’ van de Amerikaanse pianiste Katrina Krimsky, met nooit eerder uitgebrachte opnames uit dat jaar, gemaakt tijdens een residentie in de Creative Music Studio in Woodstock, New York. Verder het door Clean Feed uitgebrachte ‘Dysphotic Zone’ van de Frans-Filipijnse Margaux Oswald.
Ik vervolg mijn serie recensies gewijd aan de solo piano met twee vrij bekende pianisten. Enige tijd geleden bracht Challenge Records ‘The Vienna Sessions’ uit van Markus Burger, met daarop de weerslag van twee middagen pianospelen in Wenen, augustus 2019. Maar helemaal bijzonder is ‘HOME S.’ van Esbjörn Svensson, dat verscheen bij ACT. Het gaat hier om teruggevonden opnames uit het voorjaar van 2008, een paar maanden dus voor zijn vroegtijdige overlijden.
De komende tijd hier de nodige pianisten die het solo pad betreden, zowel binnen de jazz, als later binnen de hedendaags gecomponeerde muziek. Te beginnen met twee albums die de afgelopen maanden bij Intakt Records verschenen. Katharina Weber nam ‘In Márta’s Garden’ op en Marie Krüttli realiseerde ‘Transparence’.
Aangezien één van de doelen van deze blog is om minder bekende of nog niet bekende musici onder de aandacht te brengen, besteed ik net als vorig jaar ook dit jaar weer graag aandacht aan de winnaars van On the Records, het initiatief van Keep an Eye. In 2022 wonnen Önder, Nefertiti en Nicolo Ricci, iets dat dan leidt tot het mogen opnemen van een album. Aldus geschiedde en de albums verschenen dit jaar toevallig, of wat is toeval, bij Zennez Records. Önder bracht ‘Vol. 2’ uit; Nefertiti ‘Live in Paris’ en saxofonist Nicoló Ricci lanceerde met zijn kwartet Ambergris ‘Bellissimǝ’.
Vandaag staat Benjamin Britten centraal, één van de grootste componisten die Engeland ooit heeft gekend. Het Noorse Ensemble Allegria voert ‘Variations on a Theme by Frank Bridge, opus 10’ uit, naast stukken van Lars Petter Hagen en Richard Strauss op een bij Lawo Classics verschenen album dat als titel Britten – Hagen – Strauss meekreeg en het Belifante Quartet nam zijn tweede strijkkwartet op, alsmede drie Divertimenti en combineerde dat met werk van John Playford en Caroline Shaw. ‘Ellipse’ verscheen bij 7 Mountain Records.