Wooley / Rempis / Niggenkemper / Corsano – From Wolves To Whales (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Na ‘Giant tadpoles among us‘, uit 2013, ligt er nu een nieuw album van de eenmansband Lend me your underbelly, het project van Christian Berends. ‘Hover’ heet dit album.
De vijf nummers vormen een zin ‘Everything was deep dark green’ die ongetwijfeld de gemoedstoestand van Lend me your underbelly uitdrukt.
Na ‘Rebirths’ uit 2014 en een aantal samenwerkingsprojecten met Aidan Baker in het Hypnodrone Ensemble, André Foisy, Noveller en Syndrome, kwam er in mei van dit jaar een nieuw solo album uit van Thisquietarmy, oftewel Eric Quach, met de poëtisch duistere titel ‘Anthems For Catharsis. Ditmaal uitgekomen bij het Vlaamse Consouling Records.
Het is ook hier weer volop duistere treurnis wat ons wordt voorgeschoteld met een enkel lichtpuntje her en der.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Achter het duo Sax & Stix gaan sinds 2002 twee jonge Nederlandse musici schuil: saxofoniste Evan van Grinsven en slagwerker Ramon Lormans. Samen zijn zij voortdurend op zoek naar componisten die voor de onalledaagse combinatie van saxofoon en slagwerk willen componeren. Tevens kiezen ze ervoor om zelf bewerkingen te maken van stukken die zich naar hun eigen inzicht lenen voor deze combinatie van instrumenten. Zo ook op de debuut CD ‘New Amsterdam’ waarop een gevarieerd aanbod voorbij komt.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
‘Let’s be ready’ is een helder en openhartig album geworden waarin The Wooden Sky zijn ziel bloot legt. De muziek is over het algemeen straight, zoals rock & roll moet zijn met indie invloeden. De warme, melancholieke en wat rauwe stem van voorman en zanger Gavin Gardiner doet de rest. Waarbij het knappe aan de nummers is dat ze klinken alsof je ze reeds jaren kent.
Het uit Oost Vlaanderen afkomstige Team William debuteerde in 2009 met een gelijknamig album en toen was het stil. Zanger Floris De Decker geeft in een interview met het Belgische muziektijdschrift Rif Raf aan wat de reden was van dit lange zwijgen: “Dat lag eigenlijk vooral aan mij. Ik zat in die periode ontzettend slecht in mijn vel als songwriter, ik begon de lat veel te hoog te leggen voor mijzelf. Het was nooit meer goed genoeg, het klonk nooit oprecht genoeg. Ik ben daar nogal hard op beginnen te flippen en raakte mijn zelfvertrouwen volledig kwijt.”
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.