Georg Friedrich Haas – In Vain (Concert Recensie)

Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam – 13 februari 2015

DSC_6081Onder de titel ‘The Rest Is Noise’, refererend aan het beroemde boek van Alex Ross over hedendaags klassiek, organiseert het Muziekgebouw aan ’t IJ een verrassende serie concerten in het brede veld van hedendaagse muziek op het snijvlak van pop, elektronica en hedendaags klassiek. Een hoogtepunt in deze serie was de uitvoering van ‘In Vain’ van Georg Friedrich Haas door Insomnio onder leiding van chefdirigent Ulrich Pöhl. Het stuk, geschreven in 2000 is inmiddels een klassieker binnen de hedendaagse klassieke muziek en in dit concert was weer eens goed te horen hoe terecht deze status is.

(meer…)

Lees verderGeorg Friedrich Haas – In Vain (Concert Recensie)

Cross-Linx 2015 (Concert Recensie)

Muziekgebouw, Eindhoven – 12 februari

Het jaarlijkse Cross-Linx Festival is weer voorbij. En zoals altijd met dit soort festivals, zie en hoor je natuurlijk meer niet, dan wel. Maar goed, dat is niet anders. Wat er geboden werd, was in ieder geval over het algemeen van hoge kwaliteit en dat maakt veel goed.

Het begon al met een rondje Music Mining. Het leuke concept waarbij je bij een host, in overall en met helm op, je als bezoeker meldt en aangeeft welke artiest je wilt gaan zien. Met een select groepje wordt je vervolgens naar een plek gebracht achter de coulissen. In dit geval, om Sebastian Plano te kunnen zien, naar een berghok van de technische dienst. Plano had hier een piano en zijn cello gepositioneerd samen met de nodige elektronica. Het leverde een wel zeer intiem concert op in deze ruimte van krap 4 bij 4. De 14 bezoekers beluisterden ademloos het delicate en subtiele spel van deze Argentijnse cellist, momenteel woonachtig in Berlijn. Plano zorgt voor de ideale mix tussen klassiek georiënteerde cello en pianoklanken enerzijds en vaak zeer dansbare elektronica anderzijds. Het is melancholisch en bij tijd en wijle ronduit romantisch, maar er schuilt zeker ook een dramatisch element in zijn muziek en zijn Argentijnse roots verloochend hij niet. De sfeer van de tango is alom aanwezig. Kortom een prachtige plek voor zulke intieme muziek.

(meer…)

Lees verderCross-Linx 2015 (Concert Recensie)

Marika Hackman – We slept at last (CD Recensie)

unnamed-4De nieuwe Marika Hackman is in alles een Engelse plaat. Qua sfeer ademt het de Engelse folk en het romantische, dramatische en duistere idioom. Het is nostalgie dat hier de klok slaat. De hoesfoto spreekt wat dat betreft boekdelen. Maar op een bepaalde manier is de muziek ook heel klassiek. Er loopt een spirituele lijn vanuit de oude Engelse muziek, bijvoorbeeld van Henri Purcell, naar deze plaat. Beluister ‘Claude’s girl’ maar eens.

En het mag dan wortelen in folk en klassiek, de arrangementen zijn evenzogoed zeer modern. Hackman maakt dan ook op een zeer geraffineerde wijze gebruik van elektronica, zowel voor de instrumentatie als voor de vervormingen van haar stem.

(meer…)

Lees verderMarika Hackman – We slept at last (CD Recensie)