Lera Auerbach – Milking Darkness / 24 Preludes for Violin and Piano (CD Recensie)

Samen met Dag in de Branding organiseert het Haagse theater Amare later deze maand een festival rondom de Russich-Amerikaanse componiste Lera Auerbach. Zij zal daar zelf bij aanweg zijn, zowel in de rol van pianiste als in die van dirigent. Om alvast een beetje in de sfeer te komen hier twee Cd’s met kamermuziek die onlangs verschenen. Het Delta Piano Trio nam het derde en vierde pianotrio op, ook tijdens het festival te horen, samen met ‘Lonely Suite – Ballet for a Lonely Violinist’, opus 70, ‘Three Dances in Old Style’, opus 54 en ‘Milking Darkness’ waar het bij Challenge Records verschenen album zijn titel aan ontleent. Verder verscheen bij Naxos een album met de 24 Preludes voor viool en piano, opus 46, uitgevoerd door violiste Christine Bernsted en pianist Ramez Mhaanna. Auerbach schreef ook 24 Preludes voor piano cello, opus 41 en voor cello en piano, opus 47, die laatste klinken tijdens het festival, waarbij we Auerbach zelf op piano horen.

(meer…)

Lees verderLera Auerbach – Milking Darkness / 24 Preludes for Violin and Piano (CD Recensie)

Edison Uitreiking Jazz & Klassiek (Concert Recensie)

AFAS Theater, Leusden – 9 oktober 2023

Foto’s Sanne van der Zijden

Op 18 september maakte de stichting die ieder jaar de Edisons uitreikt, NVPI, deze bekend in de categorieën Jazz en Klassiek. Afgelopen maandagavond werden ze uitgereikt in het theater van softwarebouwer AFAS, één van de sponsoren. Een feestelijk diner gelardeerd met de nodige toekenningen en interviews. Tevens werden er twee oeuvre prijzen uitgereikt, waarvan de namen niet vooraf bekend waren gemaakt. André Rieu won hem in de categorie klassiek en drummer Han Bennink, een veel geziene gast op deze blog, kreeg hem voor jazz. Wie de Edisons kent weet dat de keuze voor beiden eigenlijk wel een heel bijzondere is. Voor Rieu omdat hij, in ieder geval in Nederland, door de ‘klassieke’ muziekindustrie niet echt serieus wordt genomen en voor Bennink omdat hij nu niet bepaald melodieuze muziek maakt. Want hoe mooi de muziek ook was die er op deze maandagavond klonk, heel spannend, tegendraads en onverwacht kon ik het over het algemeen niet noemen. Het verklaart voor een deel waarom geen enkel winnend album hier voorbij kwam.

(meer…)

Lees verderEdison Uitreiking Jazz & Klassiek (Concert Recensie)

Orquesta del Tiempo Perdido – Sepk ( CD Recensie)

Ik zou nog terugkomen op John Dikeman, naar aanleiding van het concert afgelopen donderdag en ik zou nog verder gaan met bigbands. Welnu ‘Sepk’ het laatste album van Jeroen Kinman’s Orquesta del Tiempo Perdido maakt het mogelijk beiden te doen. Na ‘Stillle’ en ‘Traantjes’ kwam onlangs bij Shhpuma, een imprint van Clean Feed, ‘Sepk’ uit. Wederom ontsproot een bijzonder eclectisch album aan het brein van Kinman, prachtig uitgevoerd door deze uit elf musici bestaande superband.

(meer…)

Lees verderOrquesta del Tiempo Perdido – Sepk ( CD Recensie)

Kaija Saariaho – Innocence (Concert Recensie)

Nationale Opera en Ballet, Amsterdam – 7 oktober 2023

Twee contrasterende gebeurtenissen in één beeld. Foto’s Marco Borggreve

Geen kunstvorm is in mijn ogen zo geschikt om een verhaal vol emoties te vertellen als opera. Dat vind ik al langer, maar drong gisterenavond weer eens in volle omvang tot mij door bij de Nederlandse première van de laatste opera van de eerder dit jaar overleden Finse componiste Kaija Saariaho: ‘Innocence’, bij Nationale Opera en Ballet. Juist door die combinatie van muziek, zang, gesproken woord, decors, belichting en kostuums is deze kunstvorm bij uitstek geschikt om de transfer van complexe emoties en dat is in dit verhaal zeker aan de orde, naar de luisteraar en kijker te bewerkstelligen. Een schietpartij op een school is de gebeurtenis die hier centraal staat en waarvan wij getuigen zijn. We zien de aanloop, de gebeurtenis zelf – behalve het schieten – en de nasleep. En dat alles tegelijkertijd, in een onontwarbare kluwen van oorzaak en gevolg. De titel is daarbij perfect gekozen: niemand is hier onschuldig en niemand is schuldig. Maar niets dan lof voor deze fantastische prestatie, van het Residentie Orkest, onder leiding van Elena Schwarz, voor regisseur Simon Stone, voor de decors van Chloe Lamford, voor librettist Sofi Oksanen, voor alle vocalisten en het koor en natuurlijk voor Saariaho.

(meer…)

Lees verderKaija Saariaho – Innocence (Concert Recensie)

Marcelo dos Reis & Luís Vicente – (Un​)​Prepared Pieces for Guitar and Trumpet / Marcelo dos Reis, Miguel Falcão & Luís Filipe Silva – Flora (CD Recensie)

Gisteren kwamen hier trompettist Luís Vicente en tenorsaxofonist John Dikeman voorbij, naar aanleiding van een door Sound in Motion georganiseerd concert met Willam Parker en Hamid Drake. Beiden zijn ook te horen op recente albums, een mooie gelegenheid om die hier te laten passeren. Te beginnen met Vicente die samen met gitarist Marcelo dos Reis, die ik eind augustus nog aan het werk hoorde tijdens Summer Bummer, het duo album ‘(Un​)​Prepared Pieces for Guitar and Trumpet’ maakte voor Dos Reis’ Cipsela Records. Verder hier aandacht voor het bij JACC Records verschenen ‘Flora’, waarop we Dos Reis horen met bassist Miguel Falcão en drummer Luís Filipe Silva.

(meer…)

Lees verderMarcelo dos Reis & Luís Vicente – (Un​)​Prepared Pieces for Guitar and Trumpet / Marcelo dos Reis, Miguel Falcão & Luís Filipe Silva – Flora (CD Recensie)

Luís Vicente, John Dikeman, William Parker & Hamid Drake (Concert Recensie)

De Singer, Rijkevorsel (Oorstof) – 5 oktober 2023

John Dikeman. Foto’s: Jef Vandebroek

Volgens mij gaat de samenwerking tussen saxofonist John Dikeman, bassist William Parker en slagwerker Hamid Drake terug tot 2014. Op 5 mei van dat jaar traden ze op in het Gentse La Resistenza, vastgelegd op het onvolprezen ‘Live at La Resistenza’, verschenen bij het daar gevestigde El Negocito Records. Twee dagen later stonden ze in Café Oto, waarvan de weerslag te vinden is op het alleen als download bij Otoroku verkrijgbare ‘Cleaning the Mirror’. Live zag ik de heren twee keer, in 2015 stonden ze in het Bimhuis, in 2019 bij Onder Stroom in Antwerpen, een concert georganiseerd door Sound in Motion in de Oorstof serie, in het kader waarvan ook het concert gisteren in De Singer plaatsvond. Nu samen met trompettist Luís Vicente. Overigens niet de eerste keer dat deze vier musici samenspelen, want in 2020 verscheen ‘Goes without saying, but it’s got to be said’ bij JACC Records, met opnames van eerder dat jaar. Hier ook besproken. Over dat album merkte ik op: “Constant is hier sprake van dat stomende ritme, waar vooral Parker debet aan is en wat voor de twee blazers de perfecte voedingsbodem vormt voor de meest dwarse solo’s denkbaar”.

(meer…)

Lees verderLuís Vicente, John Dikeman, William Parker & Hamid Drake (Concert Recensie)

Chuck Owen and the WDR Bigband – Renderings / Brian McCarthy Nonet – After|Life (CD Recensie)

Meer jazzorkesten en wat grotere gezelschappen vandaag. Allereerst de uit achttien musici bestaande WDR Bigband, hier onder leiding van de uit Florida afkomstige, componist en arrangeur Chuck Owen, met sessies opgenomen in 2019 en 2021 in het WDR Funkhaus in Keulen. Het album heet ‘Renderings’ en verscheen in eigen beheer bij de omroep. Verder aandacht voor het nonet van saxofonist Brian McCarthy, een maatje kleiner, maar toch altijd nog imposant, dat ‘After|Life’ uitbracht bij Truth Revolution Recording Collective. (meer…)

Lees verderChuck Owen and the WDR Bigband – Renderings / Brian McCarthy Nonet – After|Life (CD Recensie)

Daniel Hersog Jazz Orchestra – Open Spaces (Folk Songs Reimagined) / Buselli/Wallarab Jazz Orchestra – The Gennett Suite (CD Recensie)

Naar aanleiding van het optreden van de onvolprezen Flat Earth Society, afgelopen zaterdag, blijf ik nog even hangen bij de jazzorkesten, bigbands, of hoe u deze constructen ook wilt noemen. Vandaag twee orkesten van over de grote plas. De uit Vancouver afkomstige componist Daniel Hersog realiseerde onlangs met zijn bij Cellar Live verschenen ‘Open Spaces (Folk Songs Reimagined)’ zijn tweede album, na ‘Night Devoid of Stars’ uit 2020, dat ik reeds eerder besprak en trompettist Mark Buselli bracht eerder dit jaar met componist Brent Wallarab het dubbelalbum ‘The Gennett Suite’ uit bij Patois Records. En is Hersogs album vrij breed van opzet, waarbij hij in wezen een tiental verhalen vertelt, geïnspireerd door volksmuziek, ‘The Gennett Suite’ is een conceptalbum waarbij Buselli en Wallarab teruggaan naar de wortels van de jazz, door ons mee te nemen naar Richmond, Indiana.

(meer…)

Lees verderDaniel Hersog Jazz Orchestra – Open Spaces (Folk Songs Reimagined) / Buselli/Wallarab Jazz Orchestra – The Gennett Suite (CD Recensie)

Flat Earth Society – Live in De Singer / R.I.P. (Concert / Download Recensie)

De Singer, Rijkevorsel – 30 september 2023

Een groepsfoto uit 2020. Foto: Phile Deprez

Wie De Singer in Rijkevorsel kent, weet dat je daar niet zo maar een bigband van vijftien musici in kwijt kunt. Maar met wat kunst en vliegwerk slaagden de leden van de Flat Earth Society er gisterenavond toch in een plek te vinden. Negen musici op het podium en de vijf rietblazers en de gitarist naast elkaar voor het podium. Het gaat een beetje ten koste van de geluidskwaliteit, op zoveel geweld is deze zaal niet echt berekend, maar aan de andere kant: er zo dicht op zitten heeft ook wel weer zijn charme. En een optreden van de Flat Earth Society, we mogen het afkorten tot FES, is hoe dan ook altijd een feest, laat dat maar aan oprichter en bandleider Peter Vermeersch en zijn kompanen over. Muzikaal combineert hij sinds jaar en dag zo ongeveer alle stijlen denkbaar, van jazz tot rock, van swing tot soul en van volksmuziek tot klassiek, met elkaar verweven tot een stomend en nimmer verflauwend geheel. En een lol dat ze altijd met elkaar hebben, grappen, grollen en kleine plaagstootjes horen er standaard bij, een sfeer die zonder meer overslaat op het publiek. Alleen daarom al moet je dit orkest eigenlijk live horen en dus zien. Maar hier toch ook aandacht voor hun laatste opnames: het al enige tijd geleden bij Igloo Records, alleen als download verschenen R.I.P.

(meer…)

Lees verderFlat Earth Society – Live in De Singer / R.I.P. (Concert / Download Recensie)

James Wood – Apokalypsis (Concert Recensie)

Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam – 28 september 2023

James Wood tijdens de generale repetities donderdagmiddag. Foto: Marieke Wijntjes

De Engelse componist, dirigent en slagwerker James Wood is niet bepaald positief over de toekomst van de mensheid. Zijn nieuwe stuk voor koor, orgel en, heel bijzonder, zeven saxofonisten dat afgelopen donderdag te horen was in het Amsterdamse Muziekgebouw aan ’t IJ, getuigt daar onmiskenbaar van. Wood baseerde zijn stuk op de hoofdstukken acht tot en met tien van de ‘Openbaringen van Johannes’, het laatste, bijzonder cryptische boek uit de Bijbel. Johannes ziet in een visioen zeven engelen die ieder een andere catastrofe aankondigen. Voor Wood een aanleiding om eens te kijken wat een engel nu zou kunnen afkondigen. Het koor, Collegium Vocale Gent – het stuk kreeg afgelopen dinsdag zijn wereldpremière in Gent – zingt de Bijbelpassages in het Latijn, waarna de diverse zangers in het Engels Woods hedendaagse analogie uitwerken. In ieder deel horen we daarna nog een solo in het Latijn, gevolgd door een instrumentaal deel waarin de zeven saxofonisten van BL!INDMAN [sax] te horen zijn en/of organist Darius Battiwalla.

(meer…)

Lees verderJames Wood – Apokalypsis (Concert Recensie)